Birçok ebeveyn, çocukları için kendileri olmalarına izin vermek dışında her şeyi yapar. – Banksy, sanatçı
Bir yazar olarak, ebeveynler çocuklarına okuma alışkanlığını nasıl aşılayacakları konusunda sık sık benim tavsiyeme başvururlar. (HT dosyası)
Çoğu zaman öğrenciler kariyer fırsatlarını tartışmak için bana gelirler. Bir öğretmen olarak benim ilk ve en önemli görevim, bazen zoraki planlarını benimle paylaştıklarında onların cesaretini kırmamak. Hayatta hiçbir şeyin imkansız olmadığının farkındayım, ancak zamanlarını, paralarını ve çabalarını uygulanamaz bir hedefe ulaşmak için boşa harcadıklarını hissettiğimde onlara bir gerçeklik kontrolü yapmak da benim sorumluluğum.
Sık sık açık sözlü olmanın yükünü taşımak zorunda kalıyorum. Bu tür öğrencilerin velileri, öğrencilere karşı “motivasyon kırıcı” tavrımdan şikayet etmek için beni arıyor. Hatta bir iki tanesi beni çocuklarından uzak tutmakla tehdit etti dersek abartmış olmayız.
Tüm bu vakalarda, bakıcılar ve ebeveynleri ile yaptığım görüşmelerde, çocuğun izledikleri yola büyük ölçüde aşina olmadığını gözlemledim. Bir noktada, hevesli ve aşırı hırslı bir ebeveyn tarafından, çocuğun güçlü ve zayıf yönleri ve çocuğun yetenekleri dikkate alınmadan doğru yöne itildi.
Ebeveynlerin çocuklarını belirli bir mesleğe yönlendirirken yaptıkları standart ifadelerden bazıları şunlardır: “Bu alandaki işler yüksek ücretlidir”, “Bu gelişmekte olan bir alan”, “Bu çok prestijli bir meslek”, “Kardeşim.” -Kayınpeder falan filan ve başarılı (mali olarak) bu yüzden oğlumun/kızımın onun izinden gitmesini istiyorum vb.
Çocuğa tercihlerini hiç sorup sormadıklarını soruyorum. Aynı basmakalıp sözlerle karşılaştım: “Bunlar çocuk hanımefendi.” İşler ve piyasa senaryosu hakkında ne biliyorsunuz? Bugünün çocuklarına kariyer fırsatlarının farkında olmaları ve kendilerine keşfetme fırsatı verilmesi gerektiği yönündeki talebim sağır kulaklara düşüyor. Argümanımı kendi kızlarımdan örneklerle tamamlamaya çalışıyorum. Kararlarına asla müdahale etmedik ve onlara tutkularının peşinden gitme fırsatı verdik. “En iyi yaptığın şeyi yap” ona tek tavsiyemiz oldu.
Çocuğu şu ya da bu olmaya itenin sadece eğitimsiz grup olduğunu düşünüyorsanız, ne yazık ki yanılıyorsunuz, eğitimli grubun durumu daha da kötü. Profesyonellerden ve eğitimli anne babalardan sık sık “Çocuğum IAS memuru olacak” dediklerini duydum. doktor.” . Sorum aynı kalıyor: ‘Çocuk da mı olmak istiyor?’ Ona sordunuz mu?’ Ve her zaman olduğu gibi, değerli meslektaşlarımdan aşağılayıcı bir bakış alıyorum!
Bir yazar olarak, ebeveynler çocuklarına okuma alışkanlığını nasıl aşılayacakları konusunda sık sık benim tavsiyeme başvururlar. Ben cevap veremeden, hemen çocuğun ne tür kitaplar okuması gerektiğini belirtiyorlar. Biyografiler, otobiyografiler ve kendi kendine yardım kitapları uygun olabilir, ancak kurgu olamaz. Çocukların kendilerini ilgilendiren şeylere karar vermelerine izin vermenizi tavsiye ederim. Önce okuyucu olmalarına izin verin.
Kitaplar veya kariyer, seçimlerine saygı duymayı öğrenin.
[email protected]
(Yazar, SD College, Ambala Cantt’ta İngilizce Doçentidir. .)
Bir yazar olarak, ebeveynler çocuklarına okuma alışkanlığını nasıl aşılayacakları konusunda sık sık benim tavsiyeme başvururlar. (HT dosyası)
Çoğu zaman öğrenciler kariyer fırsatlarını tartışmak için bana gelirler. Bir öğretmen olarak benim ilk ve en önemli görevim, bazen zoraki planlarını benimle paylaştıklarında onların cesaretini kırmamak. Hayatta hiçbir şeyin imkansız olmadığının farkındayım, ancak zamanlarını, paralarını ve çabalarını uygulanamaz bir hedefe ulaşmak için boşa harcadıklarını hissettiğimde onlara bir gerçeklik kontrolü yapmak da benim sorumluluğum.
Sık sık açık sözlü olmanın yükünü taşımak zorunda kalıyorum. Bu tür öğrencilerin velileri, öğrencilere karşı “motivasyon kırıcı” tavrımdan şikayet etmek için beni arıyor. Hatta bir iki tanesi beni çocuklarından uzak tutmakla tehdit etti dersek abartmış olmayız.
Tüm bu vakalarda, bakıcılar ve ebeveynleri ile yaptığım görüşmelerde, çocuğun izledikleri yola büyük ölçüde aşina olmadığını gözlemledim. Bir noktada, hevesli ve aşırı hırslı bir ebeveyn tarafından, çocuğun güçlü ve zayıf yönleri ve çocuğun yetenekleri dikkate alınmadan doğru yöne itildi.
Ebeveynlerin çocuklarını belirli bir mesleğe yönlendirirken yaptıkları standart ifadelerden bazıları şunlardır: “Bu alandaki işler yüksek ücretlidir”, “Bu gelişmekte olan bir alan”, “Bu çok prestijli bir meslek”, “Kardeşim.” -Kayınpeder falan filan ve başarılı (mali olarak) bu yüzden oğlumun/kızımın onun izinden gitmesini istiyorum vb.
Çocuğa tercihlerini hiç sorup sormadıklarını soruyorum. Aynı basmakalıp sözlerle karşılaştım: “Bunlar çocuk hanımefendi.” İşler ve piyasa senaryosu hakkında ne biliyorsunuz? Bugünün çocuklarına kariyer fırsatlarının farkında olmaları ve kendilerine keşfetme fırsatı verilmesi gerektiği yönündeki talebim sağır kulaklara düşüyor. Argümanımı kendi kızlarımdan örneklerle tamamlamaya çalışıyorum. Kararlarına asla müdahale etmedik ve onlara tutkularının peşinden gitme fırsatı verdik. “En iyi yaptığın şeyi yap” ona tek tavsiyemiz oldu.
Çocuğu şu ya da bu olmaya itenin sadece eğitimsiz grup olduğunu düşünüyorsanız, ne yazık ki yanılıyorsunuz, eğitimli grubun durumu daha da kötü. Profesyonellerden ve eğitimli anne babalardan sık sık “Çocuğum IAS memuru olacak” dediklerini duydum. doktor.” . Sorum aynı kalıyor: ‘Çocuk da mı olmak istiyor?’ Ona sordunuz mu?’ Ve her zaman olduğu gibi, değerli meslektaşlarımdan aşağılayıcı bir bakış alıyorum!
Bir yazar olarak, ebeveynler çocuklarına okuma alışkanlığını nasıl aşılayacakları konusunda sık sık benim tavsiyeme başvururlar. Ben cevap veremeden, hemen çocuğun ne tür kitaplar okuması gerektiğini belirtiyorlar. Biyografiler, otobiyografiler ve kendi kendine yardım kitapları uygun olabilir, ancak kurgu olamaz. Çocukların kendilerini ilgilendiren şeylere karar vermelerine izin vermenizi tavsiye ederim. Önce okuyucu olmalarına izin verin.
Kitaplar veya kariyer, seçimlerine saygı duymayı öğrenin.
[email protected]
(Yazar, SD College, Ambala Cantt’ta İngilizce Doçentidir. .)